ते माझेच होते...

आज एक पांढरपेशी हॉटेल मध्ये एका so called educated मुलाचा आणि बापाचा भांडण चार चौघात पाहिलं. कोण बरोबर कोण चूक याचा निवाडा न करता पुढचा काही ओळी त्या दुर्दैवी ,थकलेल्या आणि कदाचित कुठेतरी चुकलेल्या बापाचा नजरेतून...
____________

झिजले यत्नानी कधीकाळी , ते उंबरे माझेच होते.
क्षण हसरे सोडून धावणारे, ते पायही माझेच होते.

ओलांडले नाही ओठांचे कुंपण ज्यांनी, ते शब्दहि माझेच होते.
दुरावले कधी न परताया , ते क्षण सुखाचे माझेच होते.

पाट वेळीच फिरवली ज्यांनी, ते आप्त हि माझेच होते.
उसळले तेंव्हाही नाही, ते रक्त हि माझेच होते.

पाश सुटले बांध तुटले , जे बांधले मी माझेच होते...
अन कट्यार घुसली जी काळजात, त्यावर ठसे हि माझेच होते....

-ओंकार